Blog: Speciale aandacht voor jonge mantelzorgers: vraag ernaar!
Mijn fiets en ik glijden over het gladde asfalt. Een zachte bries duwt ons vooruit. De lucht is strakblauw. De vogels fluiten helder door de lucht. Ik ben wat uitgelaten, want ik ga voor het eerst in vier maanden naar de kapper. Ik heb er zelfs een jurk voor aan getrokken. Als ik langs een school fiets, klinkt het geluid van kinderstemmen en – gelach me als muziek in de oren. Het maakt me blij dat de vriendjes elkaar weer mogen zien, dat de meesters en juffen de kinderen in elk geval weer voor een deel bij elkaar hebben en dat ze samen kunnen leren. Maar meteen gaan mijn gedachten ook de andere kant op.
Naar het meisje dat extra uitgelaten was omdat de school weer open ging. ’s Morgens springt ze met veel energie op haar fiets en ze moet steeds de neiging onderdrukken om de juf niet te omhelzen. Ook de juf zou dat graag doen, want zij weet hoe zwaar het meisje het heeft. Thuis ligt een zeer zieke moeder te wachten. Op zorg van haar. Op een boodschap van haar. Op haar aandacht. Aan het einde van de schooldag trekt het meisje zich steeds verder terug, ze ziet op tegen thuis. Morgen is er weer een thuisschooldag, voor haar weer een mantelzorgdag. Ook las ik het verhaal van die jongen, waarvan de moeder zo ziek werd dat ze naar een verpleeghuis werd overgebracht. De druk op hem blijft ook dan echter nog heel groot. De periode van corona en het niet meer mogen bezoeken van zijn moeder, gaf hem juist verlichting. Daardoor kon hij meer sporten en afspreken met vrienden. Maar hij mist haar ook.
Jonge mantelzorgers zorgen voor een ziek of gehandicapt familielid. Dit is een enorme verantwoordelijkheid voor deze kinderen. Het is vaak te framen als een vorm van verwaarlozing, dus kindermishandeling. Dit kan leiden tot opgroei- en opvoedproblemen. Veel van deze kinderen ontwikkelen lichamelijke en/of psychische klachten op de korte termijn, maar ook op de langere termijn.
Het is voor een kind niet goed om een dergelijke verantwoordelijkheid te dragen. Daar hebben ze hulp bij nodig of het moet ze compleet uit handen genomen worden. Het is dus aan ons als hulpverleners en als burgers om hier oog voor te hebben. Om deze groep kinderen te signaleren. Dus bent u psychiater en behandelt u een man met depressies, vraagt u dan of hij kinderen heeft? Of bent u huisarts en heeft uw patiënt een chronische aandoening en beperkingen, vraagt u dan hoe het met de kinderen gaat? Dit is overigens verplicht vanuit de kindcheck. Of bent u leerkracht en weet u dat de ouder een ziekte heeft, vraagt u dan of er ondersteuning is en hoe het gaat met het kind?
Het is van groot belang om deze vragen te stellen. Dat is geen bemoeienis, maar zorg en preventie. Preventie van alle gevolgen waar een jonge mantelzorger risico op loopt.
Neem deze Week van de Jonge Mantelzorger eens extra tijd om u erin te verdiepen en deze vragen te stellen!
Meer informatie vindt u hier.
Mascha Kamphuis Medisch directeur LECK
Twitter: @M1Kamphuis
